top Esther ch 7

Chapter 7

Old Greek Lucianic (Alpha)
7:1  εἰσῆλθεν δὲ ὁ βασιλεὺς καὶ Ἀμὰν συμπιεῖν τῇ βασιλίσσῃ.
7:2  εἶπεν δὲ ὁ βασιλεὺς Ἐσθὴρ τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ ἐν τῷ πότῳ τί ἐστιν, Ἐσθὴρ βασίλισσα, καὶ τί τὸ αἴτημά σου καὶ τί τὸ ἀξίωμά σου; καὶ ἔστω σοί ἕως τοῦ ἡμίσους τῆς βασιλείας μου. ὡς δὲ προῆγεν ἡ πρόποσις εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῇ Ἐσθήρ Τί ἐστιν ὁ κίνδυνος καὶ τί τὸ αἴτημά σου; ἕως τοῦ ἡμίσους τῆς βασιλείας μου. καὶ ἠγωνίασεν Ἐσθὴρ ἐν τῷ ἀπαγγέλλειν, ὅτι ὁ ἀντίδικος ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτῆς, καὶ ὁ θεὸς ἔδωκεν αὐτῇ θάρσος ἐν τῷ αὐτὴν ἐπικαλεῖσθαι αὐτόν.
7:3  καὶ ἀποκριθεῖσα εἶπεν εἰ εὗρον χάριν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, δοθήτω ἡ ψυχή μου τῷ αἰτήματί μου καὶ ὁ λαός μου τῷ ἀξιώματί μου· καὶ εἶπεν Ἐσθὴρ Εἰ δοκεῖ τῷ βασιλεῖ, καὶ ἀγαθὴ ἡ κρίσις ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, δοθήτω ὁ λαός μου τῷ αἰτήματί μου καὶ τὸ ἔθνος τῆς ψυχῆς μου.
7:4  ἐπράθημεν γὰρ ἐγώ τε καὶ ὁ λαός μου εἰς ἀπώλειαν καὶ διαρπαγὴν καὶ δουλείαν, ἡμεῖς καὶ τὰ τέκνα ἡμῶν εἰς παῖδας καὶ παιδίσκας, καὶ παρήκουσα· οὐ γὰρ ἄξιος ὁ διάβολος τῆς αὐλῆς τοῦ βασιλέως. ἐπράθημεν γὰρ ἐγὼ καὶ ὁ λαός μου εἰς δούλωσιν, καὶ τὰ νήπια αὐτῶν εἰς διαρπαγήν, καὶ οὐκ ἤθελον ἀπαγγεῖλαι, ἵνα μὴ λυπήσω τὸν κύριόν μου· ἐγένετο γὰρ μεταπεσεῖν τὸν ἄνθρωπον τὸν κακοποιήσαντα ἡμᾶς.
7:5  εἶπεν δὲ ὁ βασιλεύς τίς οὗτος, ὅστις ἐτόλμησεν ποιῆσαι τὸ πρᾶγμα τοῦτο; καὶ ἐθυμώθη ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπεν Τίς ἐστιν οὗτος, ὅς ἐτόλμησε ταπεινώσαι τὸ σημεῖον τῆς βασιλείας μου ὥστε παρελθεῖν τὸν φόβον σου; ὡς δὲ εἶδεν ἡ βασίλισσα ὅτι δεινὸν ἐφάνη τῷ βασιλεῖ, καὶ μισοπονηρεῖ, εἶπεν Μὴ ὀργίζου, κύριε· ἱκανὸν γὰρ ὅτι ἔτυχον τοῦ ἱλασμοῦ σου· εὐωχοῦ, βασιλεῦ· αὔριον δὲ ποιήσω κατὰ τὸ ῥῆμά σου. καὶ ὤμοσεν ὁ βασιλεὺς τοῦ ἀπαγγεῖλαι αὐτὴν αὐτῷ τὸν ὑπερηφανευσάμενον τοῦ ποιῆσαι τοῦτο καὶ μετὰ ὅρκου ὑπέσχετο ποιῆσαι αὐτῇ ὃ ἂν βούληται.
7:6  εἶπεν δὲ Ἐσθὴρ ἄνθρωπος ἐχθρὸς Ἀμὰν ὁ πονηρὸς οὗτος. Ἀμὰν δὲ ἐταράχθη ἀπὸ τοῦ βασιλέως καὶ τῆς βασιλίσσης. καὶ θαρσήσασα ἡ Ἐσθὴρ εἶπεν Ἁμὰν ὁ φίλος σου ὁ ψευδὴς οὑτοσί, ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος οὗτος.
7:7  ὁ δὲ βασιλεὺς ἐξανέστη ἐκ τοῦ συμποσίου εἰς τὸν κῆπον· ὁ δὲ Ἀμὰν παρῃτεῖτο τὴν βασίλισσαν, ἑώρα γὰρ ἑαυτὸν ἐν κακοῖς ὄντα. ἔκθυμος δὲ γενόμενος ὁ βασιλεὺς καὶ πλησθεὶς ὀργῆς ἀνεπήδησε καὶ ἦν περιπατῶν. καὶ ὁ Ἁμὰν ἐταράχθη4 καὶ προσέπεσεν ἐπὶ τοὺς πόδας Ἐσθὴρ τῆς βασιλίσσης ἐπὶ τὴν κοίτην ἔτι ἀνακειμένης.
7:8  ἐπέστρεψεν δὲ ὁ βασιλεὺς ἐκ τοῦ κήπου, Ἀμὰν δὲ ἐπιπεπτώκει ἐπὶ τὴν κλίνην ἀξιῶν τὴν βασίλισσαν· εἶπεν δὲ ὁ βασιλεύς ὥστε καὶ τὴν γυναῖκα βιάζῃ ἐν τῇ οἰκίᾳ μου; Ἀμὰν δὲ ἀκούσας διετράπη τῷ προσώπῳ. καὶ ὁ βασιλεὺς ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸ συμπόσιον καὶ ἰδὼν εἶπεν Οὐχ ἱκανόν σοι ἡ ἁμαρτία τῆς βασιλείας, ἀλλὰ καὶ τὴν γυναῖκά μου ἐκβιάζῃ ἐνώπιόν μου; ἀπαχθήτω Ἁμὰν καὶ μὴ ζήτω. καὶ οὕτως ἀπήγετο.
7:9  εἶπεν δὲ Βουγαθὰν εἷς τῶν εὐνούχων πρὸς τὸν βασιλέα ἰδοὺ καὶ ξύλον ἡτοίμασεν Ἀμὰν Μαρδοχαίῳ τῷ λαλήσαντι περὶ τοῦ βασιλέως, καὶ ὤρθωται ἐν τοῖς Ἀμὰν ξύλον πηχῶν πεντήκοντα. εἶπεν δὲ ὁ βασιλεύς σταυρωθήτω ἐπ' αὐτοῦ. καὶ εἶπεν Ἀγαθάς εἷς τῶν παίδων αὐτοῦ Ἰδοὺ ξύλον ἐν τῇ αὐλῇ αὐτοῦ πηχῶν πεντήκοντα, ὃ ἔκοψεν Ἁμὰν ἵνα κρεμάσῃ Μαρδοχαῖον τὸν λαλήσαντα ἀγαθὰ περὶ τοῦ βασιλέως· κέλευσον οὖν, κύριε, ἐπ' αὐτῷ αὐτὸν κρεμασθῆναι. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Κρεμασθήτω ἐπ' αὐτῷ.
7:10  καὶ ἐκρεμάσθη Ἀμὰν ἐπὶ τοῦ ξύλου, ὃ ἡτοίμασεν Μαρδοχαίῳ. καὶ τότε ὁ βασιλεὺς ἐκόπασεν τοῦ θυμοῦ. N/A